TERAPIA BLIZNY

Blizny są to zmiany skórne, które powstają, gdy w miejscu uszkodzenia lub ubytku skóry właściwej tworzy się tkanka łączna włóknista. Tworzą się w miejscach, w których dochodzi do przerwania ciągłości skóry właściwej z powodu urazu, operacji lub oparzenia. Od zdrowej skóry różnią się zarówno wyglądem (kolor, faktura, struktura tkanki), jak również funkcjonalnością (elastyczność, wytrzymałość). Blizny powstają podczas naturalnego procesu gojenia się rany, który prowadzi do połączenia się uszkodzonych tkanek. Kluczowym budulcem w tym wypadku jest kolagen, który co prawda zapewnia wytrzymałość, ale w procesie narastania tworzy nieregularnie rozmieszczone włókna. W miejscu wcześniejszej gładkiej, zdrowej skóry powstaje nowa chaotyczna struktura, która czasem wbudowuje się między mięśnie, powięzi oraz ścięgna. Terapia blizny jest to rodzaj terapii manualnej polegającym na delikatnym masowaniu i rozciąganiu blizny, „rolowaniu” tkanek skóry i ich rozcieraniu. Mobilizacja blizny w przypadku dużych blizn pooperacyjnych czy pourazowych (zwłaszcza po rozległych oparzeniach) sprawia, że blizna staje się bardziej elastyczna i miękka.

 

Bez względu na rodzaj ran, proces odbudowy uszkodzonej skóry rozpoczyna się niemal bezpośrednio po urazie. Już wtedy organizm zaczyna pracę nad rekonstrukcją nabłonka w celu odzyskania ciągłości naturalnej warstwy ochronnej ciała.

 

Dlatego najlepiej jest jak najszybsze rozpoczęcie leczenia blizny – do siedmiu dni od uszkodzenia skóry lub interwencji chirurgicznej. W tym okresie rehabilitacja obejmuje zabiegi wokół blizny, które mają na celu poprawienie ukrwienia tkanki oraz zmniejszenie opuchlizny.

 

Leczenie blizny na tym etapie może składać się z wielu uzupełniających się działań oraz zabiegów. Ostatnią fazą jest rehabilitacja blizny w dłuższym okresie. Gdy jest to już całkowicie bezpieczne, w proces leczenia można włączyć nawet takie terapie jak masaż głęboki czy rozluźnianie mięśniowo-powięziowe. W fizjoterapii do pracy z blizną wykorzystuje się przede wszystkim terapię manualną, kinesiotaping, manipulacje wisceralne, suche igłowanie, stymulację laserową, a także masaż, do którego często wykorzystuje się aplikatory wieloigłowe, rollery, bańki chińskie, płytki, a także piny. Działania tego rodzaju prowadzą do zwiększenia ruchomości skóry, zmniejszenia bolesności, poprawy elastyczności i ukrwienia tkanki oraz redukcji zrostów.